براي خود ارزش و احترام قائل باشيد

    اعتماد به نفس خيلي از شما به خاطر نظر و عقيده اي كه ديگران نسبت به شما دارند، به راحتي تغيير مي كند. يعني اگر ديگران به شما احترام نگذارند و براي شما ارزش قايل نشوند و به هر شكلي نسبت به شما بي احترامي كنند، احساس بدي به شما دست مي دهد و اعتماد به نفس خود را از دست مي دهيد. همه تنها همانقدر به شما احترام مي گذارند كه شما براي خود احترام قائليد. 

   مطمئن باشيد كه چشمان جست وجوگر ديگران، متوجه اين نكته است كه شما چقدر به نيازها، سلامتي و عواطف خود توجه داريد و به همان اندازه براي شما احترام قائل مي شوند. چه نگاه هاي دقيقي! اگر شما با اشتهاي لازم غذا نمي خوريد، به سلامت جسماني خود بي توجهيد. اگر شما عصبي و ناراحت مي شويد، به سلامت روحي خود بي توجهيد. اگر كارتان را به تاخير مي اندازيد و برنامه مشخصي نداريد، به وقت و عمر خود بي توجهيد . اگر پولتان را درست خرج نمي كنيد و برنامه مالي و اقتصادي درستي براي خود نداريد، براي سرمايه خود ارزش قائل نمي شويد. اگر شما در ظروف بد غذا مي خوريد ، براي خودتان ارزش و اهميت قائل نيستيد. ديگران، همه اين چيزها را به وضوح مي بينند و ميزان احترامي را كه بايد براي شما قائل شوند، مي سنجند و تعيين مي كنند.

جهان بازتابي از خود ماست 
    رفتار ديگران با شما انعكاس رفتار شما با خودتان است. اگر شما نسبت به خود بي قيد و بي توجهيد و كوچكترين ارزش و احترامي براي خود قائل نيستيد، بايد به يقين منتظر باشيد كه به شما بي توجهي و بي احترامي شود. سلامت جسمي و روحي شما به خطربيفتد و آزار ببينيد. براي خود احترام و ارزش فراوان قايل شويد و به نيازهاي خود از جمله آرامش و استراحت توجه فراوان كنيد.

خود را ما خطاب نكنيد
    چرا عقايد خود را از جانب ديگران مي گوييد؟ چرا براي بروز عقايد و نظرات و احساسات خود از واژه «ما» استفاده مي كنيد؟ شما كه دستور زبان را آموخته ايد! بيان نظرهاي شخصي با واژه «ما » نوعي رفتار خودشكنانه است. يعني :« من » به تنهايي كسي نيستم كه حرفي براي گفتن داشته باشم! وقتي شخصي «من» خود را قبول ندارد و خود را به تنهايي يك تن كامل نمي پندارد، براي آنكه احساس كند پشتوانه اي دارد و ديگران هم او را قبول دارند، از واژه «ما» استفاده مي كند. تكرار واژه (ما) به جاي واژه (من ) اتكا به نفس و خودباوري را كاهش مي دهد. چنين فردي در شرايط مختلف اجتماعي براي انجام اهداف خود به دنبال پشتوانه ما و من هاي ديگر مي گردد تا «ما » از قدرت اجرايي لازم برخوردار شود. هرگز نگوييد: ما مي گوييم! ما رفته بوديم! ما بخوانيم! و ... همچنين از فعل جمع هم براي بيان كارهايي كه خود انجام داده ايد، استفاده نكنيد. من خود را كامل احساس كنيد. توانمند و مقتدر! گاهي هم عقايد خود را از جانب ديگران و افراد مهم بيان مي كنيد كه اين ديگر بدتر از بد است. مثلا مي گوييد: يكي گفته است، بزرگي معتقد است، سيستم اعتقاد دارد! ابوعلي سينا مي گويد و ... اگر نظر خاصي داريد، آن را با جرأت و شهامت بيان كنيد؛ از جانب شخص خودتان بگوييد: من معتقدم ... به دنبال آن، مي توانيد نظر ديگران را كه موافق نظر شماست، بيان كنيد. اما مراقب باشيد كه بيان فوري نظر ديگران ، دليل بر عدم تاييد خود نباشد. وقتي نظر خود را مي گوييد به تكاپو نيفتيد كه عقيده ديگري را هم سريعا بيان كنيد تا «من» شما تقويت شود. عقايد خودتان را فقط از جانب خودتان بگوييد.